آمدن و رفتن  به مانند قطاری است که در هر ایستگاه عده ای از آن  پیاده و عده ای به آن سوار می شوند . آنانکه در هنگام بودنشان در قطار زندگی سرور و شادی را به همسفرانشان پیش کش می کنند ، به هنگام پیاده شدن ، غمی در دل دیگران به جا می گذارند .

 اکبر همسفر روزهای  خوش گذشته ، گرچه حد فاصل دو ایستگاه مرگ و زندگی  را خیلی زود  طی کرد  ، ولی آنچه از او در دل ما حک شد شادمانی است ،  همسفرمان در اوج غم ها هیچگاه لبخند  از چهراش محو نشد .